Wie is Cynthia Cornelis en wat is haar link met adoptie?
Naam: Cynthia
Leeftijd: Officieel 44 jaar, in werkelijkheid 46 jaar
Land van herkomst: India
Wat is jouw link met adoptie?
Ik ben geadopteerd uit India samen met mijn jongste, biologische zus. Volgens mijn papieren was ik toen 7, maar in werkelijkheid was ik 9. Op mijn eerste verjaardag die ik België vierde, zei mijn adoptiemoeder: “Je bent nu 8 jaar geworden.” Zij ging uit van de adoptiepapieren, maar ik zei dat ik 10 was geworden.
Ik had de indruk dat mijn adoptieouders het niet echt serieus namen. Ik liet het zo. Misschien kwam ik het ooit te weten, misschien niet. Als ik het niet te weten zou komen, was dat ook niet zo erg. Ik kon daar vrij gemakkelijk mee overweg.
Bij mijn eerste bezoek aan mijn biologische papa in India vroeg ik hem wel wanneer ik geboren was. Om daarover geen enkel misverstand te hebben. Hij bevestigde dat ik in 1976 geboren ben. Dat klopte met wat ik altijd had gedacht.
Welke weg legde je af in je adoptieverhaal?
In mijn jeugd blokte ik mijn adoptieverhaal heel bewust af om het leefbaar en dragelijk te maken. Anders was het me nooit gelukt om hier te aarden. Na een zestal weken spraken mijn zus en ik behoorlijk vloeiend Nederlands en waren wij onze moedertaal vergeten. We besloten ook dat we geen Indisch meer zouden spreken. We deden alsof India niet meer bestond. Die blokkade zette ik zelf op en daaraan hield ik lang vast.
Ik heb mijn verleden pas kunnen toelaten toen ik mijn huidige man leerde kennen. Hij begon over samenwonen, verloven, kinderen … Ik durfde dat niet, want de reden voor mijn adoptie was dat mijn biologische mama was overleden en ik heb nooit geweten aan wat. Wat als het iets erfelijk was? Dat zette me ertoe aan om te zoeken naar mijn roots.
Erkennen waar ik vandaan kwam, bracht grote heling voor me. Het terugzien van mijn geboortehuis, mijn broer, mijn zussen, mijn vader … Het was een megagrote pleister op de wonde. Ook het krijgen van antwoorden en het thuiskomen, ergens thuis horen. Als adoptiekind hoorde ik nergens thuis. Wie ben ik, vanwaar kom ik, wat heb ik te bieden? Ik zat met heel veel vragen en door ermee aan de slag te gaan, kon ik veel zaken voor mezelf oplossen.
Ik ging voor het eerst terug naar India toen ik 27 was (officieel 25). Sindsdien ben ik er heel regelmatig geweest. Ook met mijn gezin, mijn kinderen. Toen mijn biologische vader drie jaar geleden stervende was, ging ik ernaartoe om palliatieve zorg toe te dienen.
Wat betekent adoptie in jouw professionele context?
Sinds kort ben ik aan de slag als gezinsondersteuner. Ik werk vooral met kansarme kinderen en kan er mijn eigen verhaal zeker gebruiken. Hoe ga je om met pijn en verdriet? Hoe vergroot je je eigen kansen? Hoe maak je het zonder financiële hulp? Met alle tegenslagen die er zijn in je leven, hoe maak je het zo positief mogelijk voor jezelf?
Op mijn 18e ben ik thuis vertrokken. Op dat moment had ik geen goede band met mijn adoptieouders en moest ik het zelf zien te redden. Ik werkte hard en combineerde meerdere jobs. Uiteindelijk bouwde ik een eigen praktijk uit als zelfstandig schoonheidsspecialiste. Ik was altijd heel geïnteresseerd in welzijn en zorg voor het lichaam en bleef me daarin blijven bijscholen. Ik studeerde shiatsu, voetreflexologie, kruidentherapie, holistische gezondheidscoaching … en deed een vijfjarige opleiding als yoga instructeur. De laatste drie jaar werkte ik als gezondheidscoach en yogalerares. Dat blijf ik doen, al zal het op iets een lager pitje zijn om het haalbaar te maken voor ons gezin.
Wat geef je anderen graag mee vanuit je eigen verhaal?
Mijn sterkste eigenschap is altijd geweest dat ik nooit bij de pakken bleef zitten. Elke dag is een nieuwe dag en elke dag zijn er nieuwe keuzes die je kan maken. Je zal falen en je zal tegenslagen kennen, maar sta daar niet te lang bij stil. Laat je daardoor niet misleiden. Begin met kleine stappen en leer die te waarderen. Dat wil ik graag meegeven.
Gepost in: Adoptie ID
