Contacteer ons of spring binnen op Raas van Gaverestraat 67b in Gent.

Ontdek onze groepsbegeleidingen, en evenementen.

Het laatste nieuws en interessantste weetjes over de wereld van adoptie.

Ontdek een hulpverlener bij jou in de buurt via deze handige adoptiekaart.

30 sep
Adoptie ID

Wie is Emma Stalmans en wat is haar link met adoptie?

Foto: VTM

Naam: Emma
Leeftijd: 26 jaar
Land van herkomst: Bulgarije
 

We zagen jouw auditie in ‘K2 zoekt K3’. Kan je jezelf eens voorstellen?
Ik ben Emma, opgegroeid in Wijgmaal, dichtbij Leuven. Ik werk als kinderverzorgster en studeer gezinswetenschappen. Ik heb twee katten, waarvan Hector de ‘bekende’ kat is die meeging naar mijn auditie.

Verder ben ik een heel enthousiast persoon. Ik ben heel vrolijk en nieuwsgierig, maar ook wel onzeker. Ik heb altijd acro gedaan, maar nu turn ik 1x per week op een wat rustiger niveau.

Hoe heb je je deelname aan ‘K2 zoekt K3’ ervaren?
Het was echt keitof! Jammer dat het zo vroeg eindigde, maar ik heb er superleuke mensen leren kennen. Ook de mensen van de productie waren zo lief. Ik werd er goed gesoigneerd, echt in de watten gelegd.

Ik had van tevoren nog nooit gezongen en had aan niemand verteld dat ik me had ingeschreven, zelfs niet aan mijn huisgenoot. Op het moment dat ik echt moest gaan, dacht ik: misschien moet ik het toch maar eens zeggen. Uiteindelijk had ik meer stress om het te zeggen tegen mijn huisgenoot, omdat ik het al zo lang verzwegen had, dan voor mijn auditie.

Wat is jouw link met adoptie?
Op mijn achttien maanden ben ik geadopteerd uit Bulgarije. Ik heb nog een broer uit Roemenië die ik mee ging halen toen mijn ouders hem adopteerden.

Keerde je al terug naar Bulgarije?
Ik ging drie keer terug, waarvan twee keer naar mijn tehuis.

De eerste keer was met mijn ouders toen ik 19 jaar was. Dat was op mijn vraag. Ik wou graag mijn tehuis bezoeken. Mijn ouders namen contact op met de directie en we gingen ernaartoe. Dat was dubbel. Ze hadden ons verwacht, de rode loper lag net niet uit. Het ging er al veel beter aan toe dan toen ik er verbleef, maar het was nog altijd niet zoals bijvoorbeeld in het kinderdagverblijf waar ik werk.

De tweede keer was het bezoek totaal niet gepland. Ik ging op vakantie met vriendinnen en we waren niet zo ver van mijn tehuis. Ik wou hen graag de buitenkant tonen. Een vriendin van mij doet fotografie en trok foto’s van het tehuis. Op een gegeven moment kwam de security naar buiten. Ik was bang dat we de politie op ons dak zouden krijgen en legde met mijn beste cyrillisch geschrift via mijn gsm uit dat ik daar gezeten had. En dan belde hij de directie en mochten we naar binnen. We werden dan opnieuw heel warm ontvangen.

De derde keer wou ik Bulgarije nog meer verkennen, zien vanwaar ik kwam.

Weet je iets over je eerste ouders?
In mijn dossier staat dat ik vrij snel na de geboorte naar het tehuis werd gebracht. Ik ken het rijksregisternummer en de naam van die vrouw, maar meer eigenlijk niet. Er is wel een achtergrondverhaal, maar naar het schijnt werd er zoveel gewoon geschreven. Dus ik probeer dat niet allemaal te geloven. De feiten zijn haar naam en haar rijksregisternummer. Daarvan geloof ik dan weer wel dat het juist is. Of dat hoop ik toch, maar ik weet het niet.

Ik zou haar graag eens willen zien. Al is het maar een foto. Ik wil weten hoe ze eruitziet. Ik denk dat zij haar leven verder heeft opgepakt en vraag me ook wel af hoe dat voor haar was, maar als ik daar geen antwoorden op krijg, is dat niet erg. Een band zoek ik niet.

Is het iets dat je bezighoudt?
Ik ben er niet actief mee bezig. Zoeken is blijkbaar heel moeilijk en vraagt veel tijd. Bulgarije staat er niet om te springen die gegevens vrij te geven, totaal niet zelfs. En op dit moment heb ik niet echt de motivatie om daar tijd voor te maken. Het is wel een doel. Als het niet gebeurt, dan gebeurt het niet, maar ik wil het ooit wel graag weten.

Dat klinkt misschien vreemd, maar ik zou mijn verhaal graag verfilmen. Mijn moeder hield een gedetailleerd dagboek bij tijdens de adoptie. Zij maakten zotte dingen mee. Ik was normaal gezien niet het kindje dat ze gingen adopteren. Ze gingen een ander meisje adopteren, maar zij was last minute al geadopteerd. De directie van het tehuis stelde mij dan voor aan mijn ouders. Mijn papa had er geen vertrouwen in dat ik een gezond kind was. Ik had weinig reactievermogen, ze dachten dat ik doof was. Het kwam goed, maar dat was allemaal niet volgens het boekje.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Sowieso wil ik mijn diploma in de Gezinswetenschappen behalen. Daarna wil ik mijn job in het kinderdagverblijf combineren met een job in de professionele hulpverlening. Mijn collega’s zijn supertof. Ik zou hen niet willen missen en ik doe dat ‘fysiek’ werk ook graag.

Ergens heb ik altijd het verlangen gehad om mensen te helpen vanuit mijn eigen ervaring met adoptie, maar ik weet niet of ik daar 100% klaar voor ben. Dan moet ik toch wel eerst in mijn eigen verleden graven.

Gepost in: Adoptie ID

23 feb
Actueel
De adoptiewetgeving in Vlaanderen wordt momenteel hervormd. Hieronder vind je een overzicht van …
22 feb
Hulpverlener in de kijker
Sinem Cakir is een hulpverlener op onze adoptiekaart. Zij werkt als familieopsteller en innerlij…
15 feb
Interview
Marthe is bewust alleenstaande mama van Yentl*. Yentl is 4 jaar en binnenlands geadopteerd. Hoe …
02 feb
Verslag
Naar jaarlijkse gewoonte lanceerden we in najaar 2023 een nieuwe incentive oproep voor nazorgpro…