Een nieuwe wereld in 100 dagen

Eerder stond het al in onze zomertips: ‘Een nieuwe wereld in 100 dagen’ is een aanrader! Vera Van Renterghem stelde aan honderd jongeren van wie we de stem vaak niet horen deze vraag: hoe zou de wereld eruitzien als jij voor een dag alles kon beslissen? Juki Rosiers is 23 jaar, geadopteerd uit Noord-Vietnam en woont in Gent. Zij is een van de honderd woordkunstenaars die haar Nieuwe Wereld beschrijft. Wij spraken met Vera en Juki.

Dag Vera, hoe ontstond het idee van het boek?
Vera: Tijdens het schooljaar 2017-2018 werd ik door Literatuur Vlaanderen en Iedereen Leest gevraagd voor het schrijfproject ‘IBBY meets Okan’. De bedoeling was om OKAN-jongeren aan het woord te laten over hun visie op de toekomst van onze wereld. Door dat project en de vele ontmoetingen die ik met jongeren heb dankzij auteurslezingen en workshops realiseerde ik me dat jongeren uit verschillende segmenten van de maatschappij buitengewoon veel te vertellen hebben en elk antwoord op een identieke vraag anders zou klinken. Hoe verschillend de jongeren ook zijn, ze hebben echter één ding gemeen: de toekomst. Daarom besloot ik hen allemaal dezelfde vraag te stellen: ‘Hoe zou de wereld eruitzien als je die zelf mocht creëren?’ De antwoorden waren overdonderend, verfrissend, ambitieus, ingetogen, grappig en wisten steevast te raken. Honderd antwoorden hebben de jongeren in verhalen gegoten. Deze werden verzameld in het boek ‘Een nieuwe wereld in honderd dagen’. Hun authenticiteit is de basis van de creatie van de Nieuwe Wereld waarin ze zichzelf en de hele wereldbevolking een plek willen geven, waardoor je als lezer een unieke inkijk in het leven en de gedachten van de jongeren uit diverse omgevingen krijgt. Ze schenken hun verhaal weg omdat het ieders verhaal zou kunnen zijn.

Hoe zocht en vond je de 100 jongeren die meewerkten aan het boek?
Vera: Ik trok langs scholen, open en gesloten instellingen, vluchtelingencentra, gemeenschappen, gezinnen en woonwagenparken. Ik vroeg aan verschillende organisaties om jongeren van wie men de stem vaak niet te horen kreeg, te helpen zoeken. Zonder de hulp van de sociale en culturele verenigingen, groeperingen die inclusie willen bevorderen en organisaties op verschillende maatschappelijke terreinen was het me nooit gelukt om zo’n diverse groep jongeren te bereiken. 

En hoe kwam Vera bij jou terecht, Juki?
Juki: Vera kwam bij mij terecht via Brake-Out De afgelopen drie jaar ging ik twee dagen per week naar Brake-Out. Je leert daar je talenten ontdekken en ontwikkelen. Een van mijn talenten is dat ik een woordkunstenaar ben. Daardoor vroeg Vera of ik mee wilde werken aan het boek. Ik schrijf graag gedichten en een boek was eens iets anders, dus ik twijfelde niet en dacht dat het iets voor mij zou zijn. Ik was redelijk lang bezig aan mijn verhaal. Mijn coach moest me wat afremmen, want ik bleef schrijven en het moest bondig zijn.

Je werkte drie jaar aan het boek en sprak met vele jongeren, Vera. Welke ontmoeting blijft je bijzonder bij?
Vera: Eerlijk gezegd zijn alle ontmoetingen me bijzonder bijgebleven. Het was een intense periode, gaande van diep geëmotioneerd tot hilarisch. De jongeren werden aangespoord om een Nieuwe Wereld te creëren vertrekkende vanuit hun authentieke eigenheid en dat zorgde vaak voor emotionele ontboezemingen. Aan hen het vertrouwen geven dat ze kunnen schrijven (schrijven is geen wereldwonder), heeft hen vaak een boost gegeven om te durven hun wereldbeeld vorm te geven. Omdat het mijn betrachting was om jongeren wiens stem we amper horen aan het woord te laten, is misschien het verhaal van Glenn die uit het leven stapte nadat intieme beelden zonder zijn toestemming op sociale media circuleerden, voor mij extra treffend geweest. Zijn verhaal is een blanco pagina en bijna dagelijks dwalen mijn gedachten af naar die pagina en schrijf ik in gedachten de bladzijde vol met mijn wensen voor zijn wereld. Glenn kon het zelf niet meer vertellen, maar wie hij was en welke wereld hij zou hebben gewild, heeft zijn mama verteld. Glenn hield enorm van het leven en de wereld.  

Juki, het eerste dat je uit de wereld wil, is racisme, discriminatie en pesten. Waarom is dat belangrijk voor jou?
Juki: Ik ben zelf gepest geweest en vind het belangrijk dat dit anderen niet overkomt.

In jouw nieuwe wereld kunnen we vliegen naar overleden personen. Wie wil jij graag terugzien en waarom?
Juki: Vooral mijn opa en mijn papa. Opa is vier jaar geleden gestorven en papa in 2002, dus negentien jaar geleden. Ik zou eens willen zien hoe de andere wereld is, want wij weten dat niet.

Welke nieuwe wereld onthoud jij vooral, Vera?
Vera: Elke Nieuwe Wereld is voor mij beklijvend geweest. Ik hield van de werelden vol humor en fantasie en niet minder van de werelden die gekneed werden met de klei van een pijnlijke ervaring. Als ik toch zou moeten kiezen, dan is het verhaal van de jongen die onder de hoede van De Sleutel (een hulporganisatie voor drugspreventie en verslavingsproblemen) stond mij het sterkst bijgebleven. Dit omdat het een moeizaam proces was om zijn vertrouwen te winnen, maar hij zich uiteindelijk toch helemaal heeft opengesteld. Hij wilde niets liever dan uit zijn donker verleden vertrekken en langs een verlicht pad naar de toekomst gaan. Hij was erg gelukkig dat hij zijn gevoelens in een verhaal kon stoppen. Net als de andere jonge schrijvers, had hij in zijn verhaal maar één dag de tijd om de schepper van een Nieuwe Wereld te zijn. Maar als de kracht die hij op die ene dag had wegvalt, heeft hij er genoeg gewone mensenkracht aan overgehouden om voortaan een glimlach op de gezichten van de mensen te toveren. Hij nam zich voor om dat in de realiteit voortaan echt te doen.

Wat vind je zelf het allerleukste aan jouw nieuwe wereld, Juki?
Juki: Het begin- en het eindstuk vind ik het leukste. In het begin schrijf ik over marsmannetjes. Het aardse en de planeten interesseren me wel. En op het einde schrijf ik over teruggaan naar het verleden en sneeuwvlokken waarin je kan wonen. Ik heb veel fantasie, soms een beetje te veel. Daardoor moesten we stukjes eruit laten of paste Vera zinnen aan. Dat vond ik niet zo leuk, maar dat hoort erbij zodat mensen het beter begrijpen.

Is er nog iets dat je wil vertellen over het boek?
Juki: Ik wil nog zeggen dat ik heel blij ben dat ik in het boek sta dankzij Vera. En ja, het boek kopen hé. (lacht)

‘Een nieuwe wereld in 100 dagen’ ligt sinds 1 juni in de rekken en werd prachtig geïllustreerd door Eleni Dobo. Meer info vind je hier. Juki leert graag andere geadopteerden kennen. Als je met Juki in contact wil komen, stuur ons dan zeker een berichtje!

Gepost in: Boekbespreking